vrijdag 1 mei 2009

1 mei boodschap: voor welzijn en arbeidstolerantie!

Vandaag wordt traditioneel door massabewegingen allerlei en niet in het minst door politici, gedreven door verkiezingskoorts, de ene na de andere speech afgestoken over arbeid. Men zal het niet laten in woorden op te komen voor de arbeider, men zal het hebben over flexibiliteit, over loonstijging, over baanzekerheid, over het verdedigen van onze sociale verworvenheden en negen van de tien zal men allerlei vage beloftes maken die men later dan natuurlijkerwijs toch niet zal kunnen invullen.

Er heerst economische crisis heet dat dan. Wie dacht dat het woord crisis samenvalt met een neerwaartse spiraal van de economie zit er echter grondig naast. De zware economische crisis die ons land tijstert zorgt voor een beperkte economische groei van 0.8% toegegeven niet veel maar toch... een groei... Het discours van de economische crisis en de invloed ervan op de arbeidsomstandigheden is dan eigenlijk ook naast de kwestie, het gaat immers niet om een crisis van de economie maar een crisis van de hebzucht van de leidende klassen in de maatschappij.

Immers, hebzucht is de sleutel in dit verhaal. De hebzucht van de bedrijfsleiders en aandeelhouders die steeds meer winst willen genereren evenals de hebzucht van de consument die door het overaanbod van keuzes door het bos de bomen niet meer ziet en die slaaf is geworden van zijn gewoonte het ene na het andere consumptiegoed te moeten bezitten...De hebzucht van de financiële sector en het verzekeringswezen die uiteindelijk leidde tot het openbaren van de pijnpunten van ons westerse op economische winst gebaseerde economisch model.

De sociale aspecten aan het verhaal worden echter al te vaak onderbelicht of vanuit een verkeerde uitgangspositie toegelicht. Wij zijn van mening dat in het huidige arbeidsdiscours te weinig ruimte gelaten wordt voor de arbeidservaring. Dit uit zich op allerlei manieren zoals onder andere een onderwaardering voor de vrijwillige arbeid. Die arbeid die niet opgelegd wordt door een ander maar waar de medewerker zelf vanuit een eigen behjoefte voor kiest. Op het feest van de arbeid willen wij hier op deze site dan ook voornamelijk al deze vrijwilligers in de schijnwerpers willen zetten. In welke context of voor welke organisatie ze ook werken hun bijdrage aan het gemeenschapsvormende aspect van onze leefgemeenschap wordt al te vaak niet geuit. Het is dan ook hoogtijd voor een herwaardering van de vrijwillige arbeid. In eerste plaats op politiek vlak maar ook zeker en vast in onze menselijke omgang. Hoevaak immers wordt er niet neergekeken op zij die weigeren zich aan te passen aan de eisen van de loonslavernij maar tegelijkertijd wel in tal van organisaties actief zijn ?

Wij pleiten dan ook op deze dag van de arbeid niet enkel voor een herwaardering van de arbeid maar ook voor het recht op verzet tegen de loonarbeid. Wanneer vroeger mensen in de mogelijkheid werden gesteld om op basis van morele gronden hun legerdienst te laten varen omwille van morele bezwaren, zo ook moeten wij ruimte laten voor de mensen die zich gewoon weg niet welbevinden in het beklemmende op winst gerichte kapitalistische loonslavernij systeem dat wij hier kennen. Betekent dit dat deze mensen niet arbeidsbereid zouden zijn? We kunnen de mogelijkheid niet uitsluiten maar volgens ons zijn ze in eerste instantie hoofdzakelijk niet bereid tot loonarbeid. In vele sociale voorzieningen wordt er met dit gegeven echter geen rekening gehouden. Wie zich niet schikt in de winstredeneringen die kan op weinig steun genieten. Vandaar dan ook dat onze boodschap op deze 1 mei simpelweg luidt:

het feest van de arbeid is het feest van de tomeloze vrijwillige inzet van velen om een vooropgesteld doel te bereiken, laat ons dit dan ook naar de praktijk doortrekken. Laat ons niet als slachtvee naar de pijnbank leiden voor een half procentje extra winst. Laat ons de arbeidservaring centraal plaatsen in plaats van het winstbelang. Het sociale welzijn van alle arbeiders en loonarbeidweigeraars moet onze leidraad zijn voor een nieuwe visie op arbeid, mens en maatschappij. ARBEID IS EEN RECHT GEEN PLICHT !

"Workers of the world...Relax! No one should ever work"
- Bob Black -

2 opmerkingen:

  1. Ach, ach, wat proberen ze het toch hard... In de politieke woestijn van Limburg is de nieuwe nationale beweging gestaag aan het groeien, terwijl trotskisten en divers gefrustreerd-links crapuul met stilstand dan wel achteruitgang te kampen heeft.

    Niets zo constructief dan als een antifascistische blog te beginnen! Linx Limburg (http://linxlimburg.blogspot.com) heeft het vanzelfsprekend in de eerste plaats over ons. Zeer constructief jongens, extra reclame is altijd welkom!

    Maar als ze dan toch proberen intellectueel uit de hoek te komen, hebben wij toch even nodig gehad om bij te komen van het lachen. “1 mei boodschap: voor welzijn en arbeidstollerantie” (http://linxlimburg.blogspot.com/2009/05/1-mei-boodschap-voor-welzijn-en.html) titelt het huzarenstukje van Limburgs linx.

    Wij danken daarom de linxjes voor de volgende hilariteiten:

    “Arbeidstollerantie”: Dubbele “l”? En waarom enkel met arbeid en niet met arbeiders? Bestaan er ook arbeidsintoleranten soms? Zijn dat niet precies die lui die kraken als excuus nemen voor geen huur te hoeven betalen? Dop je een weg naar de revolutie, zou hun slogan moeten zijn.

    “Tijstert”: Men teistert ons zohaast met neologismen!

    “[…] het gaat immers niet om een crisis van de economie maar een crisis van de hebzucht van de leidende klassen in de maatschappij.”

    Ahzo? Dus met andere woorden, er is niets mis met onze economie? Daar denken revolutionairen toch anders over dachten we, misschien kunnen de Linxen beter een schakel naar SP.A zetten als er niks mis is met onze economie? En de crisis is er een VAN de hebzucht van de leidende klassen en niet DOOR die hebzucht?
    Voor de autonome krachten aan nationale kant is dit wel degelijk een crisis van het economisch systeem, een systeem dat altijd tot uitbuiting zal leiden!

    “De hebzucht van de financiële sector en het verzekeringswezen die uiteindelijk leidde tot het openbaren van de pijnpunten van ons westerse op economische winst gebaseerde economisch model.”

    Een economie gebaseerd op economische winst (productiviteit dus) is niets mis mee, dat is juist “arbeidstolerant” zouden we zelfs durven stellen. De kapitaalstromen zijn 120 keer groter dan de stromen van goederen- en diensten, het is dus de schuld van het financieel kapitalisme, van de renteslavernij en de internationale bankiers!

    “Behjoefte”: Fonetisch Proosts?

    “In welke context of voor welke organisatie ze ook werken hun bijdrage aan het gemeenschapsvormende aspect van onze leefgemeenschap wordt al te vaak niet geuit. Het is dan ook hoogtijd voor een herwardering van de vrijwillige arbeid. In eerste plaats op politiek vlak maar ook zeker en vast in onze menselijke omgang.”

    De Bockenreyders kijken in dat geval uit naar vriendschappelijke gesprekken met Limburgs Linx! Om tot een constructieve bijdrage aan de gemeenschap te komen, voor welke organisatie ze ook werken, inderdaad!

    “ARBEID IS EEN RECHT GEEN PLICHT !”

    Arbeid maakt vrij.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Nou, nou daarnet waren we nog ultraliberalen nu vergelijkt men ons met sociaal democraten. De ijver waarmee de Bockenrijders reageren op de artikelen die hier verschijnen is op zijn minst als vlijtig te beschouwen. De bereidheid tot discussie is uiteraard iets wat wij enkel toejuichen en kan voor beide partijen alsook voor de 'neutrale' lezer helpen om een degelijk beeld te vormen tussen de inhoudelijke maar ook methodische verschillen tussen beide collectieven. Gezien het pluralistisch karakter van ons collectief kan je bij ons natuurlijk altijd wel verschillende visies op bepaalde onderwerpen en zeker en vast op economisch en ecologisch vlak.
    Wij beschouwen dit echter als een sterkte en niet als een zwakte. Ons doel is ook niet het profileren van een van die strekkingen als zijnde de meest preferabele (die vrijheid laten we zowel de auteurs als de lezers). In die zin is het dan ook nooit de bedoeling geweest om de pretentie te hebben een nieuwe internationale revolutionaire beweging op te richten binnen de sowieso al versnipperde (klein) linkse beweging. Wij achten het zinvoller om vanuit de diversiteit aan (linkse) bewegingen te werken en zo impulsen te kunnen geven aan allerlei vormen van reeds bestaande organisaties/bewegingen/collectieven ...
    En eerlijk is eerlijk, wanneer jullie een punt hebben dan zijn we niet te beroerd het te zeggen, bij deze:
    1. omtrent spellingsfouten en taalslordigheden: u heeft een punt dat deze voor sommige mensen als storend ervaren kan worden. Dat u hier echter een paar keer op meent te moeten wijzen is ook uw goed recht maar als inhoudelijke repliek kan het natuurlijk weinig tellen. Wij zullen er echter op toezien dat dergelijke aanstootgevende taalfouten voor de taalpuristen zoveel mogelijk uit de toekomstige artikels gezuiverd zal worden... Dit enkel in de hoop dat u dan uw moeite wat meer steekt in het inhoudelijke aspect.
    2. over het zogenaamde demoniseren van uw persoon en de nationale beweging erkennen we dat er fouten in die berichtgeving staan zoals reeds eerder aangegeven zullen we het ook niet laten in de loop der dagen een rectificatie te publiceren na raadpleging met de betrokken auteur en na grondig onderzoek. Wij vinden het echter wel betreurenswaardig dat je ook hier weer ons verwijt wat je zelf toch net iets te opzichtelijk doet. Van sociaal-democraten tot ultraliberalen, tot nu zelfs trotskisten of een paar uur geleden nog de voorvechters van het kapitalisme, we zouden er zelf haast van in identiteitscrisis geraken en zijn dan ook benieuwd naar enige concrete gelijkenis tussen onze 1 mei boodschap en die van de SP-a. Bovendien blijkt uit je reactie dat je kennelijk volgens ons toch de kenr van de boodschap niet doorhebt en er qua interpretatie toch wel een paar keer grondig naast zit? Het is de arbeidservaring die volgens ons als uitgangspunt moet fungeren binnen het het huidige discours over arbeid. Bovendien willen we dit discours ook niet louter beperken tot de politieke inhoud ervan maar ook uitbreiden naar het werkveld van HR-management. Hierbij pleiten we vooral voor een democratische en sociale organisatie van de arbeid die uitgaat van de behoefte van ieder mens. Die iedereen de vrijheid laat om naar eigen behoefte en capaciteiten te werken. Integenstelling tot liberalen (een ander strekking waar u ons mee associeerde vandaag) pleiten wij voor principiële gelijkheid in kansen in plaats van de principiële gelijkwaardigheid in kansen. Dit houdt onder andere het grote nuance verschil in dat wij principieel we de economische geladenheid van het woord gelijkWAARDigheid willen vervangen door een meer sociaal economisch pleidooi vandaar de keuze voor het eerder socialistisch klinkende gelijkheid. Dat wij hieruit logischerwijs een pleidooi houden voor zowel zij die weigeren mee te werken aan het vervreemdende economische schouwspel van de loonslavernij binnen zijn huidige context dan achten wij het zinvoller om met die immer groeiende mensenmassa van inactieve Belgen te kijken hoe zij buiten het leveren van loonarbeid toch nog een bijdrage kunnen en willen geven aan de gemeenschap op een manier die voor beide partijen individu als ook gemeenschap bevredigend kan zijn. De huidige wrevel en soms toch wel ongegronde afgunst tussen actieven en inactieven is een wezenlijke hinderpaal waar iedere politieke strekking zich eigenlijk wat meer in zou moeten gaan verdiepen omdat het huidige discours hieromtrent gewoon niet voldoet juist omdat men te zeer het economische aspect van arbeid belicht en te zwijgen over de sociale aspecten waarbinnen de arbeidservaring centraal moet komen te staan in een behoefte versus nood redenering. (iets waar jullie revolutionairen jullie overigens in jullie reactie ook aan bezondigen).
    Wij vinden het echter revolutionair om te pleiten voor een breed maatschappelijk debat over arbeid. In de negentiende eeuw werd de mens een arbeidend wezen, in de eenentwintigste eeuw is haast alles veranderd ten aanzien van toen maar nog steeds wordt dit als soort van uitgangsprincipe erkend binnen zowel jullie discours als dat van de doorsnee politieke partij die zich binnen het stelsel van een representatieve democratie wil begeven (wij pleiten voor directe basisdemocratie op alle maatschappelijke gebieden). Dat en niets anders was onze centrale boodschap op 1 mei.

    BeantwoordenVerwijderen